Σου γράφω πάλι κύριε Τσίπρα

Η στιγμή που ο Τσακαλώτος δείχνει να υποψιάζεται ότι θα σηκωθείς να φύγεις και η Μέρκελ αναρωτιέται πόση ξεφτίλα αντέχεις ακόμα. Τσακαλώτος-Μέρκελ διπλό.

 

Κύριε Τσίπρα, πρωθυπουργέ μερικών ελλήνων (των ίδιων που απολάμβαναν ανέκαθεν τις κυβερνητικές “υπηρεσίες” όπως αυτές υπαγορεύονται από την Ευρωπαϊκή σου Ένωση) και όχι πρωθυπουργέ τής Ελλάδας, αφού παρέδωσες κι εσύ την διακυβέρνησή της σε “άλλους”.
Μόλις γύρισα από την συγκέντρωση των αγροτών και υπέρ των αγροτών και θεώρησα “αναγκαίο” να σου γράψω μερικές σκέψεις, διαπιστώσεις και απορίες.
Ξέρεις ότι, λιγότερο θεαματικά μεν απ’όσο τους ενέπνευσες κάποτε εσύ και τους “κρέμασες” στην συνέχεια, αλλά πάντως χωρίς αναστολές, οι πολίτες, οι άνθρωποι, ο λαός δηλαδή, διακρίνουν λύσεις στον ορίζοντα που τους τον μαύρισες με την συνθηκολόγησή σου;
Ξέρεις ότι, αφού εσύ αποδείχθηκες γιαλαντζί ριζοσπάστης και ενέδωσες (sic) σε 17 ώρες, κάποιοι, όχι όλοι, κατανοούν ότι οι νίκες χρειάζονται, απαιτούν, αγώνες ζωής και όχι μόνο 17ωρες αντοχές;
Ξέρεις γιατί αυτά που παρέδωσες μετράνε πολλαπλάσια απ’των προκατόχων σου; Επειδή αυτοί στηρίζουν με ιδεολογία τις προδοσίες τους και πολλοί από μας (οι περισσότεροι) δεν ξεγελαστήκαμε ποτέ από το τομάρι που φοράνε.
Ξέρεις τί “πέτυχες” όταν ούτε πόλεμο άνοιξες, ούτε παραιτήθηκες δηλώνοντας παγκοσμίως και τίμια ποιά παιχνίδια είναι καταδικασμένοι να παίζουν όσοι εμπιστεύονται τους “θεσμούς” και όχι τους λαούς;
Πρώτα-πρώτα, διέσπασες το ίδιο σου το κόμμα και κρέμασες ακόμα μια πέτρα στο λαιμό τής (όποιας) ενότητας.
Στην συνέχεια, στα μυαλά εκείνων που σε ψήφισαν όχι από ιδεολογία και ένταξη αλλά απογοητευμένοι, πεινασμένοι, φοβισμένοι και κουρασμένοι εναπόθεσαν πάνω σου τις ελπίδες τους, ταύτισες την Αριστερά με την “συνέχεια” των προηγουμένων (κι αυτοί τα ίδια κάνουν). Και μπορεί οι περισσότεροι να γνωρίζουμε ότι δεν φτάνεις, ούτε έφτανες (για να λέμε την αλήθεια) στο μικρό δαχτυλάκι τής Αριστεράς, όμως δεν το ξέρουν όλοι εκείνοι που σε ψήφισαν, που ψήφισαν ΟΧΙ, που ήταν έτοιμοι για θυσίες.
Δημιούργησες αδιέξοδο στη θέση τής ελπίδας που σε ανέδειξε πρωθυπουργό.
Ενίσχυσες την παραίτηση και την απογοήτευση.
Επιβεβαίωσες την “φήμη” ότι “άλλοι κυβερνούν αυτή τη χώρα” και ότι κανένας δεν είναι ικανός, ισχυρός, θαρραλέος ή μάγκας για να τους αψηφήσει. Κι όμως, το μόνο που είχες να κάνεις ήταν να πεις αλήθεια για τα όρνεα. Δεν το έκανες αλλά γύρισες και παριστάνεις έκτοτε τον φέρελπι που έστω και εκ των υστέρων, με κάποιους (ποιούς;) τρόπους, θα μας βγάλει απ’τον τάφο.
Νέες καραμέλες πήραν την θέση των παλιών που σέρβιραν οι ομοϊδεάτες των όρνεων τής ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Τα αεροδρόμια, το λιμάνι τού Πειραιά, η αγροτική παραγωγή δεν ξεπουλήθηκαν, υπάκουσαν στα υπογεγραμμένα.
Πάω στοίχημα ότι ευχαριστείς την τύχη σου που είχαν ξεπουλήσει κάτι και οι προηγούμενοι, πχ Ελληνικό, Σκουριές, ξέρεις τώρα.
Αλλά για να σε ξεφτυλίσουν απροκάλυπτα οι εταίροι σου, σου έστειλαν και το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο.
Αν και, όποιος δεν ήταν τυφλωμένος και κουφός, θα έπρεπε να είχε καταλάβει τί εννοούσες όταν δήλωνες προεκλογικά ότι θα παραμείνουμε “μέλη”.
Περιμένεις, λέει, αξιολόγηση για τις εφαρμογές τής θανατικής μας καταδίκης με “μεταρρυθμίσεις” αλλά και για το προσφυγικό!
Στα είχα πει και παλιότερα αλλά γιατί να ακούσεις εμένα ή τον καθένα απλό άνθρωπο;
Όσο δίνεις, τόσο θα απαιτούν. Αυτό έκαναν απ’την πρώτη μέρα τής εκλογής σου και αποκλείεται να μην το είχες καταλάβει εσύ ή κάποιο κομματόσκυλο.
Ξέρεις ποιό είναι το πρόβλημα; Όσα δίνεις είναι ΔΙΚΑ ΜΑΣ. Όχι δικά σου, όχι της αντιπολίτευσης, όχι της συμπολίτευσης, όχι των πουλημένων νεοφιλελεύθερων, όχι της (ακόμα πιο) “ανανεωμένης” -πρώην- αριστεράς.
Πολλοί, δικοί σου αλλά και απλοί ψηφοφόροι σου, θα χορτάσουν για λίγο με τα ξεροκόματα αγωνιστικότητας, εθνικής κυριαρχίας, παραμονής στην ΕΕ (τα ρέστα μου, αλλά ναι, την θέλουν), ασφάλειας, διεκδικήσεων και κόκκινων γραμμών.
Μην ξεγελαστείς ότι όπως σε ανέδειξαν, με τον ίδιο τρόπο δεν θα σε καταποντίσουν.
Όμως, τόσο που κόβει σε πολλούς απ’αυτούς, φοβάμαι ότι θα την πληρώσουμε όλοι μας με την άνοδο των φανερών και κρυφο-φασιστών και με την απαξίωση των λαϊκών κινημάτων.
Ναι κύριε Τσίπρα, υπάρχουν και μετά από σένα διεκδικήσεις και κινήματα, όπως υπήρξαν και μετά τους ψευτο-σοσιαλιστές! Με τον ίδιο τρόπο που συνεχίζουν να υπάρχουν μετά από τόσες κατραπακιές και εξαθλίωση, αλλά κυρίως λόγω πλύσης εγκεφάλου, αντικομμουνιστές, δεξιοί κακομοίρηδες, αριστερόφοβοι και “ευρωπαϊστές”.
Κύριε Τσίπρα, μπορεί μέσα σε 17 ώρες να “πείστηκες” εσύ, όμως όπως θα σου έχουν πει και στο κόμμα σου οι παλιοί, ούτε 17 αιώνες δεν μπορούν να συγκρατήσουν το δίκαιο απ’το να γίνει απαιτητό.
Μπορεί να μην γίνει με κατάληψη των “χειμερινών ανακτόρων” όπως είχες δηλώσει ειρωνικά σε παλιά συνέντευξή σου, όμως όπως θα έπρεπε να έχεις αντιληφθεί, θα γίνει απαιτητό.
Κανόνισε να λείπεις!
Και μια τελευταία ερώτηση: Σου λείπει καθόλου που πέρισυ τέτοιες μέρες περπάταγες στον δρόμο χωρίς να φοβάσαι;

Συγγνώμη μάτια μου, συγγνώμη

Από όλα τα «πρωτότυπα», που είναι πολλά, αυτών των εκλογών και της προεκλογικής ατμόσφαιρας, υπάρχει ένα θέμα που δεν χωνεύεται με καμμία «φιλοσοφία» εκτός από την: «Λέμε και καμμία μλκ κι ό,τι βγει».

Άκουσα και τον Α. Τσίπρα να την σχολιάζει, όχι όμως όπως της πρέπει.

Λέει λοιπόν ο Μεϊμαράκης, ο Ποταμάκης, δεν συγκράτησα κι ούτε έχει διαφορά, ότι ο Τσίπρας πρέπει ή έπρεπε ή δεν το έχει κάνει ακόμα και να του το θυμίσουμε ή κακόπαιδίδενέχειςτρόπουςθασεμαλώσω, να ζητήσει συγγνώμη.
Προσοχή εδώ:
Πολιτικοί ζητούν από πολιτικό να ζητήσει συγγνώμη!
Πιο συγκεκριμένα για να το εμπεδώσουμε, πολιτικοί ζητούν από τον πιο πρόσφατο πρωθυπουργό να ζητήσει συγγνώμη.

Συνέχισε να προσέχεις:
Ο Σαμαράς έφερε νύχτα 4-5 πακέτα μέτρων
Ο Βενιζέλος με το κούρεμά του (που έχει επιστημονική ονομασία όπως όλες οι μλκ αλλά τι σημασία έχει;) κατέστρεψε ταμεία, ομολογιούχους, ιδρύματα κ.ά.
Ο ανωτέρω συνέπραξε, όπως εξάλλου οι μεϊμαρο-ποταμάκηδες, σε μνημόνιο, μέτρα, καταστροφές ΚΑΙ στον εκφασισμό της χώρας
Τέλος και last but not least σύμφωνα με το αγγλικό «δίκαιο», ο εθνικός ηλίθιος (ίσως και προδότης, μαζί με τον προκάτοχό του στο κόμμα αν το έψαχνε κανείς βαθύτερα και σοβαρότερα), μας ανακοίνωσε ότι αποφάσισε (άκουσον-άκουσον ποιος!) τον δανεισμό από ΕΕ και ΔΝΤ. Πού να ξέραμε εκείνη τη μέρα ότι ακούγαμε την καταδίκη μας σε ισόβια*  χρέη και δυστυχία και ξεπούλημα και υποδούλωση και κατοχή και…. και…
Το αφήνω στο λεξιλόγιό σου και στη φαντασία σου έλληνα.
Κι επειδή «από τότε που βγήκε το συγγνώμη χάθηκε η υπόληψη» λέει ο λαός, εγώ θα ρωτήσω, γιατί δεν έγιναν τότε εκλογές και να αποφασίσει ο λαός αντί για έναν βλαμμένο και πολλά καθάρματα;

Κάτσε ρε εξυπνάκια (είπα, δεν θυμάμαι ποιος το ζήτησε):
Απαιτείς από τον Τσίπρα να ζητήσει συγγνώμη;
Τότε τι πρέπει να κάνουν οι πιο πάνω, που είναι μόνο δείγμα όσων πρέπει να καταδικαστούν, μαζί με τα αφεντικά και τους αυλικούς τους, για εγκλήματα κατά της Ελλάδας και των κατοίκων της κι όχι βέβαια να καθαρίσουν με μια κωλο-συγγνώμη.

Αν αυτή δεν είναι πρωτοτυπία για εκλογές στην Ελλάδα, βρες μου άλλη και πες την μου. Έλα ντε!!

* Έχεις ακούσει για την αποπληρωμή των χρεών από τις προηγούμενες πτωχεύσεις της χώρας που τελείωσαν μόλις πριν λίγα χρόνια;
Ε, αυτά ήταν πταίσματα και καραμέλες.
Ρούφα τώρα και γμσε πολύ για να γενοβολήσεις δυο-τρεις γενιές δούλων που θα αποπληρώσουν μέχρι την επόμενη (άδηλη) χρεωκοπία.

 

Ξημέρωσε η Επόμενη Μέρα

Όλο επόμενες μέρες ζούμε τον τελευταίο καιρό.

Του τελεσίγραφου, της βρώμικης προπαγάνδας, του δημοψηφίσματος, των κλειστών θεοποιημένων τραπεζών, του Όχι, της διαπραγμάτευσης, του πραξικοπήματος, των εκβιασμών, της μεγάλης αγρυπνίας πριν την εκτέλεση…. Διάλεξε και πάρε!

 Και τώρα τι; Θα μας σώσει ο Τσίπρας; Θα φερθούν σαν άνθρωποι και όχι σαν αρπαχτικά όρνεα οι «ευρωπαίοι» και άλλοι δανειστές; Όχι και όχι.

Το ΔΝΤ δεν έπαψε να είναι ένας από τους οικονομικούς δολοφόνους επειδή σου λέει το αυτονόητο σε στιγμή που εξυπηρετεί φαύλους σκοπούς. Δηλαδή εσύ, συνάνθρωπε, σύντροφε, συμπολίτη, έλληνα, πίστευες ότι είναι «βιώσιμο» το χρέος;
Μα γιατί να δεχθείς ότι έχεις χρέος; Το δημιούργησες;
Έτσι σου είπανε γουρούνια και τσόκαρα, εκείνοι που νόμιζες ότι είναι πιο δυνατοί, πιο έξυπνοι, πιο επιδέξιοι.
Εσύ είσαι ο δυνατός, εσύ, ο άνθρωπος.
Όχι ο «απλός άνθρωπος» που σου τσαμπουνάνε.
Τι θα πει απλός άνθρωπος; Υπάρχει και σύνθετος;
Κι αν υπάρχει, γιατί αντί να μιμηθείς τα γουρούνια και τα τσόκαρα δεν θέλεις να γίνεις εσύ σύνθετος προς όφελός σου;
Επειδή για να το πετύχεις πρέπει να συμπράξεις με άλλους που είναι «απλοί» και άρα δεν σου φαίνονται άξιοι να σε καθοδηγήσουν, να αποφασίσουν για σένα χωρίς εσένα και να σε σώσουν;
Μόνος-μαζί με άλλους θα σωθείς. Ναι, και τα δύο μαζί.
Δεν έχεις ανάγκη ταγούς και εμπνευστές.
Έχεις κατέβει απ’ τα δέντρα, θυμάσαι; Κατέβηκες, περπάτησες κι όταν ορθώθηκες εφευρέθηκαν δεκάδες μέθοδοι για να σε γονατίσουν.
Τα χρέη και τα δάνεια είναι απλώς η πιο σύγχρονη.

 Ο Αλέξης Τσίπρας σου έδωσε ελπίδα. Και σε μένα.
Τον πιστέψαμε, εμπνευστήκαμε από το μέλλον που περιέγραφε γενικά κι αόριστα, τον υποστηρίξαμε ακόμα κι αν δεν τον ψηφίσαμε στις εκλογές.
Για να μην σου τα χώνω χωρίς να κάνω αυτοκριτική, θα σου πω ότι εξακολουθώ να τον θεωρώ ηθικό, πιστό στις ιδέες του, γεμάτον καλές προθέσεις κι επιπλέον αυτό που αποκαλούν ηγετική φυσιογνωμία.
Ωραίο μεν, ανεπαρκές δε.
Σκέφτεσαι λοιπόν ότι αν δεν μπόρεσε κι αυτός δεν μπορεί κανένας;
Εδώ αρχίζει η διαφορά μας.
Είτε ανήκεις στους καναπεδάκηδες ή στους πλατειάκηδες, διαφέρουμε φοβάμαι.

Εκεί έξω υπάρχει γη, υπάρχουν (τεχνητά ή πραγματικά) φαλιρισμένες επιχειρήσεις και εργοστάσια εξοπλισμένα που τα κλείσανε για να γίνονται εισαγωγές και να κρέμεσαι από τα αρχ… των χρηματοδοτήσεων.
Για να φας ντομάτες, που βρώμαγε ο τόπος από τις παραγωγές, εισάγουν. Για να ντυθείς με ρούχα που ξέρεις να ράβεις και να υφαίνεις, εισάγουν.
Για να σκουπίσεις τον κώλο σου εισάγουν φθηνά.
Είχες γεννηθεί; Θυμάσαι τα εργοστάσια φαρμάκων, τις κλωστοϋφαντουργίες, τις σιδηροβιομηχανίες, τις κτηνοτροφικές μονάδες, τα στάρια, τα οπωροφόρα;;;
Τα έχεις δει; Έχεις ακούσει ή διαβάσει γι’ αυτά;

Ξέρεις μόνο από τράπεζες και ΑΤΜ; Το ίδιο και τα πεντάχρονα που νομίζουν ότι τα λεφτά τα φέρνουν ο μπαμπάς και η μαμά από το … μηχάνημα.

Αυτήν την συγκεκριμένη λοιπόν «επόμενη μέρα» εγώ ξύπνησα «αλλιώς». Χωρίς ελπίδα, χωρίς έμπνευση, χωρίς όραμα αλλωνών, επειδή όσο κι αν το περίμενα δεν είπαν το αυτονόητο.
Είπαν πολλά, μίλησαν για ελιγμούς, υπονόησαν στρατηγικές, αναφέρθηκαν και υποστήριξαν την αλληλεγγύη.

Στράβωσα, ίσως επειδή περίμενα κι απογοητεύτηκα.
Περίμενα να ακούσω τον πρωθυπουργό, αυτόν τον καλό άνθρωπο, να μας λέει ότι η χώρα είναι κυρίαρχη επειδή την ορίζουμε εμείς, όλοι μαζί και δεν αντλεί την κυριαρχία της από τις δήθεν υποχωρήσεις των οικονομικών δολοφόνων.
Περίμενα και δεν άκουσα να (ξανά) λέει ότι δεν υποκύπτουμε στον φόβο. Αντ’ αυτού μίλησε για τον μπαμπούλα της χρεωκοπίας.  
Περίμενα και δεν άκουσα τον υπέρμαχο της συλλογικότητας να λέει «να δουλέψουμε όλοι μαζί» και να πιστέψω ότι εννοούσε «όλοι μαζί» και όχι «εσείς να δουλεύετε κι εμείς να τρώμε» όπως εννοούν και πράττουν άλλοι. Δεν θέλω αλληλεγγύη, ούτε «ευρωπαϊκά ιδεώδη» και του κώλου τα εννιάμερα.

Αλληλεγγύη δεν είναι τα συσσίτια και το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, αυτά είναι ελεημοσύνες προς τα θύματα των ανθρωποφάγων  –ούτε καν φυσικών καταστροφών.
Αυτό που πιστεύω για αλληλεγγύη και ανθρωπιά είναι να αξιωθούν σαράντα νοματαίοι να δουλέψουν μαζί, να διαχειριστούν εαυτούς και αλλήλους και μέσα παραγωγής χωρίς να φαγωθούνε μεταξύ τους.  
Ναι ρε πατριώτη, γίνεται.
Γιατί γίνεται να τα ξεπουλήσουν και δεν γίνεται να τα έχουμε εμείς;
Δεν ξέρω πώς, αλλά αν βρεθούμε κάτι θα σκεφτούμε.
Έχει γίνει σιχασιά η καραμέλλα ότι δεν παράγουμε τίποτα.
Κάθεσαι έτσι κι αλλιώς, δουλειά δεν έχεις ούτε θα βρεις, χρόνο έχεις, ζωή έχεις, χέρια έχεις, κάνε κάτι! Αυτό είναι ανθρώπινο δικαίωμα!
Για να λέω και «του στραβού το δίκιο» όπως είπε και ο Τσίπρας χθες, δεν πιστεύω ότι συμφωνείς μαζί μου και -με το συμπάθιο-  αμφιβάλλω αν με καταλαβαίνεις.

Μήπως καλά έκανε ο Τσίπρας και δεν τα είπε όλα αυτά;